Międzyrzecz: perła Pojezierza Lubuskiego

silu/CC BY-SA 3.0 PL DEED/https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/deed. en

Zrelaksuj się w otoczeniu malowniczych pagórków międzyrzecko-pniewskich, równiny nowotomyskiej i pagórków świebodzińsko-sulęcińskich.

REKLAMA

wiadomości

miasto

na sygnale

komunikacja

kultura

zdrowie

nieruchomości

biznes

Tego szukamy w Międzyrzeczu

Przekonaj się, co kryje się pod najczęściej wyszukiwanymi frazami internautów, takimi jak: Międzyrzecz, pogoda Międzyrzecz, praca Międzyrzecz, kino Międzyrzecz, spotted Międzyrzecz.

Jeśli jesteś osobą, która chce dowiedzieć się czegoś więcej o Międzyrzecz, tutaj możesz przeczytać kilka słów o jego historii.

Międzyrzecz jest jednym z najdawniejszych grodów na terenach Polski, a informacje o nim pochodzą już z roku 1005, zapisane w Kronice Thietmara. Warunki naturalne sprzyjały rozwojowi wspólnoty terytorialnej, która dominowała pod względem ekonomicznym, społecznym i politycznym nad innymi osadami w dorzeczu dolnej Obry. Średniowieczni władcy zdawali sobie sprawę z militarnego i politycznego znaczenia Międzyrzecza, co zostało udokumentowane u Galla Anonima w 1094 r. i w 1230 r. Położenie Międzyrzecza na skrzyżowaniu kluczowych szlaków komunikacyjnych sprzyjało jego rozwojowi gospodarczemu. Międzyrzecz leżał na drodze z Gniezna do Magdeburga, ze Szczecina do Wrocławia oraz dalej do Krakowa, co skłoniło do nadania mu praw miejskich przed rokiem 1248.

Obronne położenie Międzyrzecza pomiędzy rzekami Obrą i Paklicą dodatkowo wspomagało rozwój miasta. Gród był otoczony wałem obronnym, za którym znajdowała się fosa. Woda fosy płynęła wokół stromej góry, na której znajdowała się twierdza. Międzyrzecz pełnił istotną funkcję jako strażnica zachodniej granicy Polski. Równocześnie rozwijała się osada miejska, która w późniejszym czasie przekształciła się w centrum przemysłu sukienniczego, co potwierdziło się w 1520 r. Po renowacji przeprowadzonej przez Kazimierza Wielkiego, gród stał się siedzibą zamożnego starostwa, a jednym z jego starostów był znany kanclerz Jan Zamoyski.

Z dostępnych źródeł historycznych wynika, że w połowie XV wieku Międzyrzecz zajmował pozycję największego miasta na zachodnich obszarach Wielkopolski. Dynamiczny rozwój miasta utrzymywał się do końca XVI wieku. Następne dwa stulecia to okres zahamowania i nawet regresu. W XVII wieku Międzyrzecz dotknęły liczne nieszczęścia, takie jak epidemie chorób, pożary, burzenie zabudowy i grabież mieszkańców przez przemieszczające się i stacjonujące tu wojska. Wieku XVIII nie przyniósł oczekiwanych popraw. Już w 1698 r. miasto poniosło kolejne szkody z ręki przechodzących i stacjonujących wojsk. W 1710 r. miasto dotknęła zaraza, a latem 1731 r. doszło do pożaru. Kolejne lata przyniosły kolejne klęski w 1735, 1744, 1758-61 i 1759. Malejąca liczba mieszkańców świadczyła o skali upadku miasta.

Od 1945 r. Międzyrzecz i okoliczne obszary ponownie znalazły się pod kontrolą Polski. 30 stycznia 1945 r. miasto zostało wyzwolone przez wojska radzieckie, a po podziale administracyjnym z 15 marca 1945 r. zostało włączone do Pomorza Zachodniego, uzyskując status powiatu. W ramach umowy o repatriacji z 1944 r. do 31 grudnia 1948 r. do powiatu Międzyrzecz przesiedlono 23 629 osób z obszarów Polski zajętych przez wschodniego sąsiada.

W 1950 r. w wyniku kolejnych zmian organizacyjnych utworzono województwo zielonogórskie, w ramach którego Międzyrzecz pozostawał aż do kolejnych przekształceń w 1975 r. Do 1957 r. zakończono odbudowę głównej części miasta i rozpoczęto budowę nowych osiedli mieszkaniowych. Obchody 1000-lecia Państwa Polskiego w 1966 r. upamiętniono wzniesieniem pomnika. W 1975 r. utworzono nowe województwo gorzowskie, z Międzyrzeczem jako gminą. Ostatnie zmiany w 1999 r. przywróciły powiat Międzyrzecz w ramach województwa lubuskiego.